Eeuwenlang moesten homoseksuele mannen en vrouwen hun seksuele geaardheid verborgen houden, dit op straffe van vervolging of sociaal isolement.

Hun voorkeur voor een partner van het eigen geslacht werd door hun omgeving niet begrepen en vaak als een ziekte gezien. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw is in een aantal landen een emancipatiebeweging op gang gekomen en is er (met succes) gestreden voor maatschappelijke acceptatie en gelijke rechten.

Sindsdien zijn homoseksuele contacten in veel West-Europese landen niet langer strafbaar (of voert men geen actief vervolgingsbeleid) en worden relaties van homoseksuele paren door de overheid gelijkgesteld aan die van man en vrouw. In Nederland en België kunnen homoseksuele stellen sinds het begin van deze eeuw een wettig huwelijk aangaan.

Volgens onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau worden homo's het meest geaccepteerd in IJsland, Nederland en Denemarken. In West-Europa vindt drie kwart van de bevolking dat 'dat homoseksuele mannen en lesbische vrouwen hun leven moeten kunnen leiden zoals zij dat zelf willen'. In Oost-Europa is dat minder dan 60%.

Homohaat

Parallel aan deze ontwikkelingen is er het verschijnsel van de toenemende verbale en fysieke agressie tegen homo's. Veel homo's vinden Nederland de laatste jaren weer minder tolerant.